ویژگی‌های سحابی اسکیمو چیست – NGC 2392 – ساختار و بخش‌ها

سحابی اسکیمو (NGC 2392)

ویژگی‌های سحابی اسکیمو چیست: سحابی اسکیمو (Eskimo nebula) یک سحابی سیاره‌‌نمای دوقطبی در صورت فلکی جوزا (دوپیکر) است. این سحابی شبیه اسکیمویی است که کلاه خزدار کاپشنش را به سر کرده است و به‌همین سبب آن را سحابی اسکیمو نامیده‌اند. سحابی اسکیمو حدود ۵۰۰۰ سال نوری از کره زمین فاصله دارد و شعاع آن حدود یک‌سوم سال نوری است و در کهکشان راه شیری جای دارد. قدر ظاهری سحابی اسکیمو ۱۰.۱ است. این سحابی را با چشم غیرمسلح نمی‌توان دید اما با تلسکوپ‌های کوچک قابل مشاهده است و البته با تلسکوپ‌های بزرگ جزییات بیشتری از آن را می‌توان رصد کرد.

نام‌های دیگر سحابی اسکیمو

در کاتالوگ عمومی جدید، سحابی اسکیمو ‌را NGC 2392 نامیده‌اند و در کاتالوگ کالدول نیز نام آن Caldwell 39 است.

مطلب مرتبط: سحابی چیست و چگونه تشکیل می‌شود؟

ویژگی‌های سحابی اسکیمو چیست

فاصله سحابی اسکیمو از زمین حدود ۵۰۰۰ سال نوری است و مطالعات نشان می‌دهند که سحابی اسکیمو حدود ۱۰,۰۰۰ سال پیش تشکیل شده است. در آن زمان، ستاره‌ای شبیه خورشید تمام هیدروژن موجود در هسته خود را سوزاند و سپس به‌مرور خنک‌تر و منبسط‌تر شد، طوری که اندازه آن به ده‌ها تا صدها برابر اندازه اولیه‌اش افزایش یافت و سرانجام، گازهای لایه خارجی خود را بیرون پاشید. گازهایی که از این ستاره به فضای اطراف فوران کردند، به‌مرور سحابی سیاره‌نمای اسکیمو را شکل دادند. ستاره‌ای که در مرکز سحابی بود، نهایتا فروشکست و به کوتوله سفید تبدیل شد. پرتوتابی هسته داغ این ستاره و تعامل بادهای ستاره‌ای آن، پوسته در حال انبساط سحابی را پدید آورد.

ساختار سحابی اسکیمو (NGC 2392)

سحابی اسکیمو (NGC 2392) دو بخش اصلی دارد که حاوی مواد متفاوتی هستند. یکی از این دو بخش در بالا و دیگری پایین‌تر از ستاره مرکزی امتداد یافته‌اند. بخشی که شبیه کلاه خزدار اسکیموهاست، در اصل قرصی متشکل از مواد مختلف، از جمله اجرامی شبیه دنباله‌دار است که ظاهرا به‌تدریج از ستاره مرکز سحابی دور می‌شوند. و قرص داخلی یا به‌عبارتی، صورت اسکیمو نیز در اصل حبابی از مواد مختلف است که در اثر وزش بادهای ستاره‌ای قوی ستاره مرکزی در فضا شکل گرفته و متورم شده است.

سایر ویژگی‌های سحابی اسکیمو

سحابی اسکیمو در ۱۷ ژانویه ۱۷۸۷ کشف شد. اسکیمو از جوان‌ترین سحابی‌های سیاره‌نما است که تاکنون کشف شده‌اند. شکل‌گیری این سحابی از حدود ۱۰,۰۰۰ سال پیش آغاز شد و در آن زمان ستاره مرکز سحابی مواد گازی خود را به فضا پراکند. دانشمندان می‌گویند، این ستاره، به‌دور مدار استوایی خود حلقه‌ای از مواد متراکم داشت و وقتی هنوز یک غول سرخ بود، آن‌ها را به فضا پاشید و قرص استوایی مذکور سبب شد سحابی اسکیمو ‌به‌شکل فعلی درآید.

دانشمندان سحابی اسکیمو و دو سحابی سیاره‌نمای دیگر را که در مرکزشان گازهای داغ دارند، مطالعه کردند و سپس دریافتند که اسکیمو (NGC 2392) در مقایسه با دو سحابی دیگر، پرتوهای ایکس شدیدتری منتشر می‌کند و این نشان می‌دهد که ستاره مرکزی این سحابی، ستاره همراه یا جفتی هم دارد که دیده نمی‌شود.

مطلب مرتبط: کهکشان چیست و چگونه تشکیل‌ می‌شود

عکس سحابی اسکیمو (NGC 2392): یک حباب جلوی حباب دیگری را پوشانده و بر بخش دوم سحابی سایه انداخته است. از دید دانشمندان وقتی ستاره مرکزی این سحابی هنوز یک غول سرخ بود، حلقه متراکمی از مواد را حول مدار استوایی خود بیرون پاشید و نتیجتا سحابی به‌شکل فعلی درآمد. حباب‌ها مانند بادکنک نرم نیستند، بلکه رشته‌هایی از مواد متراکم دارند. طول هر حباب حدود یک سال نوری و عرض آن حدود نیم سال نوری است. دانشمندان هنوز نمی‌دانند که چرا کلاه اسکیمو رشته‌هایی شبیه دنباله‌دار دارد. یکی از توضیحاتی که ارائه شده است می‌گوید که این اجرام در اثر برخوردهای گاهی تند و گاهی کند گازها با یکدیگر بدین شکل درآمده‌اند. فاصله سحابی اسکیمو از زمین حدود ۵۰۰۰ سال نوری است. گازهای درخشان سحابی اسکیمو رنگ‌های متفاوتی دارند. نیتروژن سرخ، هیدروژن سبز، اکسیژن آبی و هلیوم ارغوانی است.

مطالب مرتبط: ویژگی‌ سایر سحابی‌ها 

جدول ویژگی‌های سحابی اسکیمو (NGC 2392)